Biorąc na warsztat scenariusz słynnego filmu Ingmara Bergmana z 1978 roku, Grzegorz Wiśniewski zastanawia się, czy pytania zadawane przez legendarnego reżysera są wciąż aktualne.

Światowej sławy pianistka Charlotta Andergast po siedmiu latach nieobecności przyjeżdża do córki, która wraz z mężem pastorem mieszka na norweskiej prowincji. Zdarzenia rozgrywające się w ich domu stają się pretekstem do pokazania podskórnego, wewnętrznego nurtu emocji bohaterów. Intymny dramat rodzinny podnosi tematy podstawowe dla kondycji człowieka – kwestie życiowego spełnienia, ludzkich więzów, uczuć rodzinnych, wreszcie przemijania.

Psychodrama splata się tu z muzyką, która dla Bergmana stanowiła źródło potężnej inspiracji. Charlotta mówi: „To boli tak samo jak u Bartóka, w sonacie, w drugiej części”. Gdy jej córka gra na pianinie drugie preludium a-moll Chopina, niedoskonałe wykonanie staje się mocnym katalizatorem odczuć.

Po spektaklu spotkanie z twórcami.

Obsada

Galeria