The idea of ​​the festival is to create a space of multicultural dialogue through the presentation of varieties of contemporary theatre and dramaturgy of European countries. The festival is intended to be a platform for meetings of professionals and theatre lovers, and is guided by the mission of broadly defined integration of European culture and the theatre community. But most importantly, it gives viewers of the city and region the opportunity to learn about important performances.

Świat, a zatem i teatr, stanął przed wielką niewiadomą. Nie pytam, czy przetrwa. Przetrwał znacznie więcej i tym razem musi sobie poradzić.

Zastanawiamy się nad przyszłością, nad swoimi losami, ale i nad tym, jak teatr ma reagować na strach, na chorobę, na śmierć. Niby tematyka towarzysząca mu od zarania, ale przecież w nowej odsłonie.

W 1993 roku bośniackiego reżysera Harisa Pašovicia, dyrektora festiwalu teatralnego i filmowego w Sarajewie zapytano, dlaczego robi festiwal w czasie wojny. Pašović odpowiedział: „A dlaczego robią wojnę podczas festiwalu?”. Wraca do mnie to zdanie przed tegoroczną edycją naszego Festiwalu. Nam dziś też nie chodzi o rozrywkę, o wyjście z domu wieczorem do teatru. I choć paradoksalnie kontakt może okazać się zgubny, musimy być razem. Grać czy nie grać – to już nie kwestia tęsknoty za sceną czy publicznością. Dziś to pytanie o przetrwanie, o solidarność w tych nieprzewidywalnych okolicznościach.

Niepewność to również temat naszego Festiwalu. Poborowi w przedstawieniu „Cezary idzie na wojnę” obnażają nie tylko mit wojny jako męskiego spełnienia, ale także bezsens składania w niej życia w ofierze. Tytułowy Przybysz z Akademii Teatralnej w Warszawie wyrusza sam w nieznane, do nowego świata, do miejsca, w którym nie rozumie się ludzi ani szyldów. Głodny, bez środków do życia. Podobnie po świecie błąka się ze swoimi skrzypcami, kontemplując nieudane życie, bohaterka „Dziewczyny ze strunami”.  Willy Loman ze „Śmierci komiwojażera” Arthura Millera przegrał przeszłość, nie osiągnął niczego, a jego marzenia o dostatku i o karierze synów dawno legły w gruzach. Strach, co będzie dalej, doprowadza do rodzinnych kłótni. Czy Willy zdąży to jeszcze naprawić? Rodziny niedoszłych nowożeńców ze „Wstydu” Marka Modzelewskiego szukają przyczyn społecznej kompromitacji. Podzieleni Polacy stają do walki o swoją reputację. Poszukiwanie prawdy jak zwykle nie będzie łatwe. Podzieleni są również bohaterowie „Naszej klasy” Tadeusza Słobodzianka – kiedyś uczniowie tej samej klasy. Wydarzenia historyczne, nawet widziane z odległej perspektywy, sprawiają, że ze zgranej paczki przyjaciół z małej wioski na Podlasiu stają się obcymi sobie ludźmi. Tyle że w tym spektaklu nie chodzi o jedną czy dwie rodziny – to nasze narodowe brzemię.

W brawurowym przedstawieniu „Iliada”, które pokazywaliśmy podczas ubiegłorocznej edycji Festiwalu, przypomniano o nieuchronności śmierci. Pamiętają Państwo, jak Priam wypytywał widzów o ich imiona, a potem musieliśmy nucić: „Marek is going to die…”? W korowód śmierci – i to dosłownie – wciągną nas także bohaterowie „Krótkiej rozmowy ze Śmiercią” według „Rozmowy mistrza Polikarpa ze śmiercią” Mikołaja z Mierzyńca oraz „Krótkiej rozprawy między trzema osobami, Panem, Wójtem a Plebanem” Mikołaja Reja. Przed światem i prawdą ucieka (tu silę się na uśmiech) bodaj najskuteczniej Pasquale, bohater kieleckiego spektaklu „Och, te duchy!”. Bo może to nie podobne doświadczenia wspomnianych bohaterów, ale całkowita ucieczka w inny wymiar jest najlepszym wyjściem, kiedy nie wie się nic?  A przynajmniej jeszcze bardziej niż zwykle.

Marcin Zawada, dyrektor 3. Kieleckiego Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego

Marcin Zawada

Ukończył teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 2017-2020 był zastępcą dyrektora Teatru Syrena w Warszawie. W latach 2009-2015 prowadził Międzynarodowy Festiwal Teatralny Demoludy w Olsztynie. W sezonie 2011-2012 był członkiem komisji artystycznej Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, a w 2015 roku jurorem w programie Teatr Polska. W 2016 roku był selekcjonerem Festiwalu Kontakt w Toruniu. Od 2013 roku prowadzi autorski program „Ten cały musical” w Programie Drugim Polskiego Radia. Od 2017 roku wykłada historię teatru muzycznego i historię muzyki rozrywkowej na Akademii Muzycznej w Łodzi.

7.11 | Och, te duchy! Eduardo De Filippo, reż. Dan Jemmett, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

8.11 | Cezary idzie na wojnę Justyny Wąsik, Klaudii Hartung-Wójciak, reż. Cezary Tomaszewski, Komuna Warszawa

9.11 | Nasza klasa Tadeusza Słobodzianka, reż. Ondrej Spišák, Teatr Dramatyczny w Warszawie

10.11 | M-2 Natalii Fiedorczuk, reż. Daria Kopiec, Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku

11.11 | Krótka rozmowa ze Śmiercią według Mikołaja z Mierzyńca, Mikołaja Reja, reż. Marcin Liber, Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie

12.11 | Przybysz, scen. i reż. Wojciech Kościelniak, spektakl dyplomowy Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

13.11 | The Litlle Wire Girl Marjana Nećaka, Mai Hrgović, reż. Marjan Nećak, Slovenian National Theatre Drama

14.11. | Wstyd Marka Modzelewskiego, reż. Wojciech Malajkat, Teatr Współczesny w Warszawie

15.11 | Śmierć Komiwojażera Arthura Millera, reż. Radosław Stępień, Teatr Wybrzeże w Gdańsku